San Martin merkatua

Lourdes Zulaika jaio zen baserrian bizi da, Astigarragan, eta amarengandik eta amonarengandik jasotako lanbidean dihardu. Odolak lotutako hiru belaunaldi, eta gorputza eta arima eskatzen dizkion lanbidea.

“Dagoeneko hirugarren belaunaldia naiz merkatuan. Amona hasi zen aurrena, gero ama, eta orain nire txanda da. Hogei bat urte daramatzat astelehenetik larunbatera merkatura etortzen. Astigarragan jaio nintzen baserrian bizi naiz, eta nebak egiten du lan baratzean. Nik arratsaldez laguntzen diot. Goizero-goizero merkatura joaten naiz, eta lehen baino denbora gehiago eman behar izaten dut bertan. Garaiak aldatu egin dira, eta ohiturak ere bai. Lehen jendeak sasoiko eta tokiko barazkiak erosten zituen, ez baitzegoen beste aukerarik. Orain askok nahiago izaten dute supermerkatura joan. Halere, ongi gaude, ezin naiz kexatu. Merkatu zaharrean, babesa izan arren, hotz handia pasatzen genuen, eta orain ez. Baserriko gauzarik onena: bizi dugun lasaitasuna. Merkatuko giroa eta mugimendu bizia oso polita da, baina ordu batzuk emateko soilik. Ez dut imajinatzen neure burua hirian bizi izaten”.

Itzuli